Bijna elke Nederlander heeft tegenwoordig een homepage. Zoiets was vroeger (wat is vroeger? Laten we zeggen: 50 jaar geleden) absoluut ondenkbaar. Want een homepage is in feite een openbaar aanplakbord dat bedoeld is om de aandacht op een bepaald onderwerp of op een groep of persoon te vestigen. Wanneer iemand zichzelf vroeger op de een of andere manier profileerde dan moest hij/zij daar een zeer duidelijke reden voor hebben. De slogan: doe maar gewoon dan doe je gek genoeg was een ingeburgerd begrip.
Politici timmerden wel eens aan de weg. Maar ze deden dat eigenlijk alleen maar in verkiezingstijd. Artiesten etaleerden zichzelf ook. Maar dat gebeurde op een polderlandse manier. Nederlandse artiesten hadden nooit de bijna goddelijke uitstraling die sommigen van hun Amerikaanse collega's hadden. En vaderlandse ondernemers wisten vroeger ook wel al een beetje hoe je reclame moet maken voor jouw diensten en producten.
Maar Jan met de Pet (m/v) leefde anoniem en kreeg maar zelden in het openbaar aandacht voor zijn hobby's en activiteiten. Tegenwoordig is dat anders. Iedereen kan zelf een etalage inrichten die dag en nacht door vele mensen bekeken kan worden.
Jan met de Pet is inmiddels overleden. Maar zijn nageslacht geniet met gulzige teugen van de vruchten van het kapitalistische welvaartswonder. Met de komst van internet is de wereld voor miljoenen mensen groter maar ook kleiner geworden.
Groter, in de zin van blikverruiming en grensverlegging. Kleiner, als het gaat om het inrichten van virtuele ontmoetingsplaatsen voor allerlei niveaugroepen en maatschappelijke subcultuurtjes. De mogelijkheden om, samen met een aantal gelijkgestemden, weg te kruipen op een eigen eilandje zijn vrijwel onbeperkt.
Sociale media als Facebook, Twitter, Hyves, YouTube, chatrooms en weblogs floreren. Maar ook mondialisering en globalisering zijn tegenwoordig geen utopischebegrippen meer. Iedereen kan een stem laten horen. Opinievorming is niet meer het monopolie van radio, tv en kranten. Het gros van de Nederlandse journalistiek heeft zich overgegeven aan de waan van de dag. Het verschil in inhoudelijke kwaliteit tussen de journalistieke producten van amateurs en die van professionals is momenteel in veel gevallen miniem. Kortom: de wereld is ingrijpend veranderd en het veranderingsproces dat daarvoor verantwoordelijk is komt niet meer tot stilstand.
Dit is de homepage van Ab Drijver. Een journalist die meent dat handhaving en verdediging van het recht op vrijheid van meningsuiting van groot belang is voor de veiligheid van mens en wereld. Vrijheid van meningsuiting. Maar dan wel beperkt door wetgeving die op democratische wijze tot stand is gekomen.
En die verder alleen maar beperkt wordt door gezond verstand dat zegt: Wie kaatst kan de bal verwachten. En... Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.
